WDSN - wytyczne diagnostyczne stanu nawierzchni jezdni
Dlaczego WDSN ?
Są trzy powody dlaczego preferujemy tą metodę:
- Bardzo dobra publicznie i nieodpłatnie udostępniona dokumentacja całego procesu, opis algorytmów i kryteriów oceny
- Duża elastyczność metody i dostowanie jej stosowania do wymogów i możliwości budżetowych Samorządów
- Najważniejszy powód to wyniki metody odpowiadają intuicji inżynierskiej obserwowanego stanu technicznego drogi i są łatwe do wyjaśnienia nawet dla laika
Metoda oceny stanu jezdni opiera się na procesie:
diagnostyka stanu = identyfikacja stanu + ocena stanu + analiza i wnioski
Identyfikacji i ocenie
podlegają następujące cechy powierzchniowe:
- Spękania siatkowe, skupiska spękań i pęknięcia pojedyncze (SSP)
- Łaty (LA),
- Wyboje (WYB)
- Uszkodzenia krawędzi jezdni (UK)
- Nieszczelne spoiny technologiczne (NST)
- Spękania i nieszczelne spoiny technologiczne (SNS)
- Łaty i wyboje (LIW)

Wielkość stanu dla cech powierzchniowych SSP, LA, WYB, NST, LIW i SNS jest procentowym udziałem segmentów, na którym dana cecha
występuje w odniesieniu do wszystkich segmentów w obrębie odcinka diagnostycznego ( segment pasa ruchu ma wymiar w przybliżeniu 1x1 m dla 3 metrowego pasa ruchu)
Dla tych wielkości zostaną wyznaczone 2 współczynniki syntetyczne:
- WS_LIW
- WS_SSN
Ocena wizualna wykonywana na podstawie fotorejestracji wykonanej w ramach podprojektu PP-F obejmuje swoim zakresem ocenę następujących cech powierzchni:
• spękania siatkowe, skupiska spękań i pęknięcia pojedyncze,
• łaty,
• wyboje,
• uszkodzenia krawędzi jezdni,
• dodatkowo ocenie wizualnej podlega równość (zarówno podłużna, jak i poprzeczna) jezdni.