WDSN - wytyczne diagnostyczne stanu nawierzchni jezdni

Dlaczego WDSN ?

Są trzy powody dlaczego preferujemy tą metodę: 

1. Bardzo dobra publicznie i nieodpłatnie udostępniona dokumentacja całego procesu, opis algorytmów i kryteriów oceny 
2. Duża elastyczność metody i dostowanie jej stosowania do wymogów i możliwości budżetowych Samorządów
3. Najważniejszy powód to wyniki metody odpowiadają intuicji inżynierskiej obserwowanego stanu technicznego drogi i są łatwe do wyjaśnienia nawet dla laika

Metoda oceny stanu jezdni opiera się na procesie:
diagnostyka stanu = identyfikacja stanu + ocena stanu + analiza i wnioski

Identyfikacji i ocenie podlegają następujące cechy powierzchniowe:

• Spękania siatkowe, skupiska spękań i pęknięcia pojedyncze (SSP)
• Łaty (LA),
• Wyboje (WYB)
• Uszkodzenia krawędzi jezdni (UK)
• Nieszczelne spoiny technologiczne (NST)
• Spękania i nieszczelne spoiny technologiczne (SNS)
• Łaty i wyboje (LIW)

Wielkość stanu dla cech powierzchniowych SSP, LA, WYB, NST, LIW i SNS jest procentowym udziałem segmentów, na którym dana cecha występuje w odniesieniu do wszystkich segmentów w obrębie odcinka diagnostycznego ( segment pasa ruchu ma wymiar w przybliżeniu 1x1 m dla 3 metrowego pasa ruchu)

Dla tych wielkości zostaną wyznaczone 2 współczynniki syntetyczne:

• WS_LIW
• WS_SSN

Ocena wizualna wykonywana na podstawie fotorejestracji wykonanej w ramach podprojektu PP-F obejmuje swoim zakresem ocenę następujących cech powierzchni:

• spękania siatkowe, skupiska spękań i pęknięcia pojedyncze,

• łaty,

• wyboje,

• uszkodzenia krawędzi jezdni,

• dodatkowo ocenie wizualnej podlega równość (zarówno podłużna, jak i poprzeczna) jezdni.